Hory

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Hory (Bibliografia)

  Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy

  Szkoła bogów (cykl)

Die Horen, dem Peleus Hochzeitsgeschenke bringend (Paris, Louvre), [w:] Meyers Konversations-Lexikon, 1888.

HORY — w mitologii greckiej boginie pór roku.

Imię

Wspólne miano hor wskazuje na pory roku. Natomiast trzy hory nosiły ponadto trzy różne imiona — Eunomia, Dike oraz Eirene. Pierwsze z nich oznaczało praworządność, drugie 'sprawiedliwość a trzecie wiązało horę Eirene z pokojem. Ateńczycy obdarzyli hory także lokalnymi imionami. Zwane więc były Tallo, Aukso oraz Karpo. Imię pierwszej z nich wiąże się ze wschodzeniem, drugiej ze wzrostem, trzeciej z owocowaniem.

Rodowód

Hory były córkami Zeusa oraz Temidy. Ich siostrami były Mojry. Hor było trzy, dopiero późniejsza tradycja zwiększyła ich liczbę do dwunastu.

Wygląd

Hory wyobrażano sobie jako młode dziewczyny, trzymające w rękach różne rodzaje płodów ziemi, w towarzystwie muz oraz Gracji.

Charakterystyka

Hory były odpowiedzialne za ład przyrody i porządek w życiu społecznym. W późniejszym okresie wiązano te bóstwa z godzinami, co zwiększyło ich liczbę z trzech do dwunastu. Jako trzy patronowały porom roku.

Hory otwierały bramy Olimpu. Wyprzęgały konie z rydwanu Hery, a także Heliosa. Były towarzyszkami Dionizosa oraz bożka Pana, a także Persefony. Często towarzyszyły także Afrodycie i Apollinowi.

Literatura

• Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
• Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
• Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
• Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
• Kerényi, K., Mitologia greków, Warszawa 2002.
• Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
• Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1983.

(aut. Izabela Ozga)