Fafnir

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Fafnir (Bibliografia)

  Alicja (cykl)

  Patrole

Fafnir, Arthur Rackham, The Land of Enchantment 1901

FAFNIR – smok z mitologii nordyckiej.

Rodowód

Fafnir był synem Hreidmara, bratem Reginna i Otra oraz dwóch sióstr Lyngheid i Lofnheid.

Historia Fafnira

Po tym jak obłożony klątwą skarb karła Andwariego trafił jako okup za nieumyślne zamordowanie Otra, syna Hreidmara, z rąk bogów w ręce Hreidmara, jego synowie zażądali przynależnej sobie części. Zaczęła wypełniać się klątwa – by zdobyć skarb Fafnir zamordował własnego ojca. Po tym czynie przemienił się w smoka i zaszył się na wrzosowisku, miejscu o nazwie Gnitaheid. Tam pilnował swojego skarbu, sam z niego nie korzystając i nie pozwalając zbliżyć się nikomu, urządził sobie na nim legowisko. Zgubę Fafnirowi przyniósł Sigurd za namową nikogo innego jak brata Fafnira, Reginna. Z jamy w której się zaczaił zadał smokowi śmiertelne pchnięcie swoim mieczem Gramem. Krew Fafnira uodporniła Sigurda na rany z wyjątkiem odsłoniętego miejsca na łopatce. Umierający smok przekazał jednak Fafnirowi ostrzeżenie zarówno przed skarbem jak i przed Reginnem. Odpowiedział też na kilka pytań Sigurda, dotyczących przeznaczenia.

Krwią smoczą napoił się brat Fafnira, Reginn. Kazał również przyrządzić Sigurdowi nad ogniem smocze serce. Sigurd, chcąc sprawdzić stan pieczonej potrawy, dotknął jej palce a sparzywszy się wsadził palec do ust. Zjedzenie smoczego serca dało Sigurdowi zdolność rozumienia mowy zwierząt a konkretniej Pieśń o Fafnirze, pochodząca z Eddy Poetyckiej, wspomina tutaj o ptakach. Po tym jak ostrzeżony przez ptaki o zbrodniczych zamiarach Reginna sam zabił niedoszłego mordercę, Sigurd pożywił się zarówno jego jak i smoczą krwią, zjadł również całe smocze serce.

Literatura

• Edda poetycka, BN, 1986.
• Słupecki L.P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
• Szrejter A., Mitologia germańska, Warszawa 1997.
• Szrejter A., Bestiariusz Germański. Potwory, olbrzymy i święte zwierzęta, Gdańsk 2012.
• A. M. Kempiński, Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Kempiński A.M., Ilustrowany leksykon mitologii wikingów, Poznań 2003.
• Turowska-Rawicz M., i Sypek R., Mitologie świata. Ludy skandynawskie, Warszawa 2007.

(aut. Izabela Ozga)