Uther Pendragon
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
Pendragon jest tytułem i wywodzi się z celtyckiego pen, wskazującego na głowę i słowa dragon, oznaczającego smoka. W dosłownym znaczeniu, to głowa smoka, w przenośnym wskazuje na funkcję najwyższego wodza jaką pełnił Uther a następnie jego syn, Artur, który przejął tytuł po ojcu. Godłem ich rodu był czerwony smok, według późniejszej wersji Geoffreya z Monmouth, biały.
Uther Pendragon zakochał się bez pamięci w pięknej Igernie, wówczas jeszcze wiernej żonie diuka Gorloisa. Uwiódł ją podstępem. Poprosił o pomoc swojego doradcę Merlina. Czarodziej ów za pomocą magii sprawił, że Uther przybrał postać męża pięknej Igerny. Jako Gorlois pojawił się na zamku Tintagel w Kornwalii, twierdząc, że przedwcześnie wrócił z wyprawy wojennej do domu. Nikt nie się nie zorientował a najwierniejszy sługa Gorloisa, wprowadził Uthera do sypialni Igerny. Ze związku niczego nieświadomej królowej i Uthera narodził się Artur, późniejszy król. Za radą Merlina Uther oddał Artura na wychowanie do szlachcica, nic nie mówiąc dziecku o jego pochodzeniu. Tymczasem Gorlois poniósł śmierć w bitwie. Uther Pendragon poślubił Igernę a tym samym uczynił ją swoją królową. Po śmierci Uthera władzę objął jego syn Artur.
Literatura
- Mitologie świata. Celtowie, pod red. J. Kałużna-Ross, Warszawa 2007.
- T. Margul, Mity z pięciu części świata, Warszawa 1989.
- J. Matthews i C. Matthews, Mitologia Wysp Brytyjskich, Poznań 1997.
- S. Botheroyd, P. F. Botheroyd, Słownik mitologii celtyckiej , Katowice 1998.
- J. Gąsowski, Mitologia Celtów, Warszawa 1987.
- J. Simpson, S. Roud, A Dictionary of English Folklore, Oxford 2000.
- P. Monaghan, The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore, New York 2004.
- J. Sherman, Storytelling. An Encyclopedia of Mythology and Folklore, Nowy York 2011.
- U.X.L. Encyclopedia of World Mythology, pod red. R. Parks, J. Stock, K. Hunt, USA 2009.
- W. Górczyk, Ślady recepcji legend arturiańskich w heraldyce Piastów czerskich i kronikach polskich, Kultura i Historia, nr. 17, Lublin 2010.
(aut. Izabela Ozga)