Swarożyc
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
SWAROŻYC – w mitologii słowiańskiej bóg ognia ziemskiego, a konkretniej domowego oraz ofiarnego, związany także z wojną, utożsamiany ze Swarogiem bądź Dadźbogiem.
Imię
Imię Swarożyca może być traktowane zarówno jako zdrobnienie od Swaroga jak i oznaczać syna Swaroga.
Rodowód
Jeżeli imię Swarożyca traktować jako zdrobnienie od Swaroga, to byłoby to jednym z powodów dających podstawę by utożsamiać tego boga ze Swarogiem. Jeżeli natomiast oznaczałoby syna Swaroga, wtedy Swarożyca można wiązać z Dadźbogiem, synem Swaroga.
Miejsce
Cała słowiańszczyzna.
Kult
Swarożyc był czczony w świątyni w Radogoszczy. To jemu poświęcone były czarne, wróżebne konie. Do tego bóstwa zwracano się z ofiarami zarówno przed jak i po wojnie. Z tą ostatnią wiążą go także specjalne, bojowe flagi, przechowywane w przynależnym bóstwu sanktuarium i zabierane stamtąd w czasie wypraw wojennych.
Inne
Ślady imienia tego bóstwa miały przetrwać w nazwach miejscowych takich jak czeski Savrow, Svareň, Svaryšov.
Literatura
- Urbańczyk S., Dawni Słowianie Wiara i kult, Wrocław 1991.
- Mitologie Świata. Słowianie, t. 8, Warszawa 2007.
- Szyjewski A., Religia Słowian, Kraków 2003.
- Gieysztor A., Mitologia Słowian, Warszawa 2006.
- Tempłowicz A., Panteon słowiański w świetle etymologii. Perun - Weles - Swaróg i bóstwa pokrewne, [w:] „Kwartalnik Językoznawczy” 2011, nr 1.
- Strzelczyk J., Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian, Poznań 1998.
- Mały słownik kultury dawnych Słowian, pod red. Leciejewicz L., Warszawa 1988.
- Podgórski A.; Podgórska B., Encyklopedia demonów. Diabły, diabełki, jędze, skrzaty, boginki… i wiele innych, Wrocław 2000.
- Benek K., Historia religii. Religie niechrześcijańskie, Kraków 2007.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
(aut. Izabela Ozga)
