Psyche
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
PSYCHE — w mitologii greckiej i rzymskiej piękna dziewczyna, którą pokochał Eros.
Nazwa
Jej imię po grecku oznacza przede wszystkim duszę, ale także można tłumaczyć je jako motyl.
Rodowód
Historia Psyche została przekazana przez Apulejusza w Metamorfozach. W wersji rzymskiej Eros nosi imię Amora. Psyche pochodziła z królewskiego rodu i miała mieć dwie siostry. Jej kochankiem był Eros.
Wygląd
Psyche słynęła ze swojej urody. Była najpiękniejszą z sióstr.
Charakterystyka
Psyche ścigana gniewem Afrodyty, zazdrosnej o uwielbienie jakim dziewczynę darzyli ludzie, za radą wyroczni, została porzucona przez rodziców na skale, jako ofiara dla potwora, ponieważ z woli wspomnianej bogini miłości żaden mężczyzna nie chciał jej poślubić. Miłość Psyche do potwora miał spowodować Eros na rozkaz bogini. Jednak sam zakochał się w dziewczynie. Wiatr przeniósł śpiącą Psyche do jego pięknego pałacu, który ujrzała przed sobą po przebudzeniu. Nocami Psyche odwiedzał kochanek, ale zakazał jej oglądania swojego oblicza. Psyche załamała zakaz, pod wpływem słów zazdrosnych sióstr, które wmówiły jej, że na pewno dzieli łoże z potworem. Ujrzany w blasku lampki oliwnej mąż okazał się samym bogiem. Kiedy kropla oleju spadła na jego ciało przebudził się jednak i zniknął. Od tej pory Psyche błąkała się, ściągana gniewem Afrodyty. U tej ostatniej przyszło jej służyć. Na rozkaz Afrodyty Psyche miała przebierać ziarno, zbierać wełnę dzikich baranów, czy wreszcie zejść do podziemia i stamtąd od Persefony przynieść szkatułkę z wodą wiecznej młodości. To ostatnie zadanie sprowadziło na Psyche wieczny sen, ponieważ otworzyła szkatułkę. Wówczas Eros, dowiedziawszy się o tym, przybył i przebudził śpiącą Psyche ukłuciem strzały. Z woli Zeusa i po tym jak zmiękło serce Afrodyty, Psyche i Eros zostali sobie poślubieni, a Psyche stała się nieśmiertelna.
Psyche była symbolem nieśmiertelnej duszy. Drugie znaczenie imienia Psyche, czyli motyl, odwołuje się do folkloru, gdzie tak właśnie przedstawiano czasem dusze zmarłych.
Literatura
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
- Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
- Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
- Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
(aut. Izabela Ozga)
