Nereus
LEKSYKON FANTASTYKI | |
fiction |
NEREUS — w mitologii greckiej bóstwo morskie.
Rodowód
Nereus to stare bóstwo o przedolimpijskim rodowodzie. Jego matką była Gaja, a ojcem Pontos. Jego rodzeństwem byli więc Taumas, Forkys, Keto oraz Eurybia. Żoną Nereusa była okeanida Doris. Z tą ostatnią doczekał się Nereus potomstwa w postaci pięćdziesięciu nimf zwanych nereidami.
Imię
Nereusa zwano Starcem Morskim.
Miejsce
Jego siedzibą była grota na Morzu Egejskim. Herakles znajduje go śpiącego w okolicy rzeki Pad.
Wygląd
Nereusa wyobrażano sobie, zgodnie z mianem jakie mu nadawano, jako brodatego starca otoczonego przez fale morskie i ukazującego się pośród nich. Nereus posiadał zdolność do zmiany postaci. Mógł obrócić się z zwierzę, roślinę bądź przybrać postać żywiołu.
Charakterystyka
Nereus był bóstwem spokojnym, cechowała go mądrość i sprawiedliwość. Posiadał zdolności wieszcze i niekiedy ukazywał się śmiertelnikom, by przepowiadać im przyszłość. Nereusa odnalazł, dzięki pomocy nimf rzecznych z Padu, Herakles i, pogrążonego we śnie w okolicy Padu, skrępował, by wymusić na nim udzielenie odpowiedzi na pytania. Morski Starzec został obezwładniony, mimo tego iż kilkakrotnie zmieniał swoją postać, by uniknąć odpowiedzi. W końcu jednak był zmuszony wskazać herosowi drogę do ogrodu Hesperyd.
Literatura
- Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
- Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
- Kerényi, K., Mitologia greków, Warszawa 2002.
- Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
- Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1983.
(aut. Izabela Ozga)