Mimir
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
MIMIR — w mitologii germańskiej (skandynawskiej) mędrzec.
Nazwa
Etymologia wiąże imię Mimira z określeniami pamięci.
Rodowód
Mimir był olbrzymem związanym z boską rasą Asów.
Miejsce
Przebywał przy źródle mądrości zwanym od jego imienia źródłem Mimira czyli Mimisbrunn, znajdującym się u korzeni drzewa świata, Yggdrasilla, na terenie krainy olbrzymów, Hrimthursów.
Wygląd i atrybuty
Mimir miał popijać miód mądrości ze źródła, używając do tego rogu Gjallarhorn.
Charakterystyka
Mimir jako strażnik mądrości, podzielił się wiedzą z bogiem Odynem w zamian za jego oko. Wraz z Hoenirem miał być zakładnikiem Asów u Wanów po wojnie jaka miała miejsce między tymi dwoma rasami. Pełnił rolę doradcy Hoenira i kiedy Hoenir nie chciał podejmować decyzji bez zasięgnięcia jego rady, Wanowie, sądząc, że zostali oszukani przy wymianie zakładników, ścięli głowę Mimirowi i odesłali ją do Asgardu. Odtąd głowa Mimira spoczęła w źródle i udzielała rad. Odyn, który nie tylko oddał oko za wiedzę, ale i często naradzał się z Mimirem, miał zrobić to także w przeddzień Ragnaröku, czyli dnia końca świata.
Literatura
- Słupecki L. P., Wyrocznie i wróżby pogańskich Skandynawów, Warszawa 1988.
- Słupecki L. P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Szrejter A., Mitologia Germańska, Warszawa 1997.
- Kempiński A. M., Ilustrowany leksykon mitologii Wikingów, Poznań 2003.
- Sturluson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
- Edda Poetycka, Wrocław 1986.
(aut. Izabela Ozga)
