Hathor

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[×] Hathor (Bibliografia)

nic nie znaleziono

Meyers Konversationslexikon, 1888

HATHOR — w mitologii egipskiej bogini nieba, radości, miłości, tańca, opiekunka zmarłych.

Nazwa

Imię Hathor oznacza Dom Horusa. Hathor obdarzana była wieloma przydomkami. Znano ją między innymi jako Złotą czy Panią Sykomory. Czczona także poza Egiptem była znana jako Pani Nubii i Pani Byblos.

Rodowód

Boginię Hathor, córkę boga słońca, Re, utożsamiano z boginiami Izydą, Sachmet, Tefnut. W Tekstach Piramid uważana za matkę Horusa, później została zastąpiona w tej roli przez Izydę. W Denderze z kolei widziano w niej małżonkę Horusa z Edfu. Grecy identyfikowali Hathor z Afrodytą natomiast Rzymianie, analogicznie, z Wenus.

Wygląd i atrybuty

Hathor przedstawiano w postaci krowy albo kobiety z krowimi rogami na głowie, pomiędzy którymi znajdował się dysk słoneczny. Do jej atrybutów należało sistrum, rodzaj instrumentu muzycznego.

Charakterystyka

W mitach związanych z bogiem słońca, Re, Hathor pełnił, jako córka Re, rolę Oka Słonecznego. Przemieniwszy się w lwicę na rozkaz Re miała ukarać ludzkość. Jednak gniew bogini wymknął się spod kontroli i dążyła ona do zniszczenia całej ludzkości. By ją powstrzymać na rozkaz Re przygotowano piwo wymieszane z owocami z Elefantyny, nadając tym samym trunkowi barwę krwi. Rozlano go na polach, co zmyliło boginię, która ponadto upiła się i zapomniała o swoim zamiarze wygubienia ludzkości. Tę rolę Hathor dzieli niekiedy z innymi boginiami — Sachmet, Tefnut oraz Bastet. Podczas sporu pomiędzy Horusem i Sethem, rozstrzyganego przez trybunał bogów, Hathor rozśmieszyła obrażonego boga słońca, Re, ukazując mu swoje łono. Hathor uważana była za karmicielkę króla, jego boską matkę.

Kult

Hathor była czczona w wielu miejscach w całym Egipcie. Głównym ośrodkiem kultu bogini była Dendera. Ku jej czci, jako małżonki Horusa z Edfu, obchodzono coroczne święto. W czasie jego trwania posąg bogini wędrował z Dendery do Edfu, gdzie łączył się z Horusem. Czczona była także między innymi w Tebach, Heliopolis oraz Memfis a także poza Egiptem, na co wskazują niektóre z przydomków bogini. Takim miejscem było na przykład fenickie Byblos.

Literatura

• Rachet G., Słownik cywilizacji egipskiej, Katowice 1994.
• Bator W., Religia starożytnego Egiptu, Kraków 2012.
• Černý J., Religia starożytnych Egipcjan, Warszawa 1974.
• Niwiński A., Bóstwa, kulty i rytuały starożytnego Egiptu, Warszawa 1993.
• Niwiński A., Mity i symbole religijne starożytnego Egiptu, Warszawa 1984.
• Hart G., Mity egipskie, Warszawa 1999.
• Lipińska J.; Marciniak M., Mitologia starożytnego Egiptu, Warszawa 1980.

(aut. Izabela Ozga)