Dziki Łów

Z encyklopediafantastyki.pl
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
LEKSYKON FANTASTYKI
fiction
Ilustracja z XIX wieku
DZIKI ŁÓW – w mitologii germańskiej zgraja widmowych upiorów, pędzących nocą po burzowym niebie pod wodzą Dzikiego Łowcy.

Nazwa

Dzikie Łowy, to niemieckie Die Wilde Jagd. Z kolei na terenach Skandynawii odnajdziemy je pod nazwą lussifoerden oraz lussireidi, co wskazuje na Łów Lusse.

Rodowód

Dzikie Łowy biorą swój początek z jednej strony w postaci Lusse, pierwotnie bogini później demonicy, z drugiej w wyobrażeniach związanych z einherjar, wojownikami z Walhalli, toczącymi w zaświatach pojedynki, mające ich przygotować do walki w dniu końca świata, Ragnarök. Dziki Łów, przypadający na święto Jul, ma związek z wyobrażeniami o zaświatach, życiu pozagrobowym i wreszcie zmarłymi, dla których była to dogodna pora do nawiedzenia żywych.

Czas Dzikich Łowów

Już Lusse stawała na czele Dzikiego Łowu w najdłuższą noc roku, podczas święta Jule. Odtąd dostrzegano ją na burzowym niebie, nie tylko zimą, ale również wczesną wiosną.

Przywódcy Dzikiego Łowu

Na czele Dzikiego Łowu stała pierwotnie Lusse. Związana z płodnością, ale także zaświatami i śmiercią, zwykła pojawiać się pod postacią drapieżnego ptaszyska. W później, wyrosłej w folklorze tradycji, na czele Dzikiego Gonu stanął Odyn.

Dziki Łów

Kiedy Lusse wiodła widmowy pochód po nocnym, burzowym niebie nie wolno było ludziom warzyć piwa ani zbyt mocno rozniecać ognia – rozwścieczona demonica zwykła dusić takiego nieszczęśnika. Dziki Łów jako manifestacja wrogich człowiekowi, ciemnych sił był zwiastunem nieszczęścia.

Literatura

  • Szrejter A., Mitologia germańska, Warszawa 1997.
  • Szrejter A., Demonologia germańska. Duchy, demony i czarownice, Gdańsk 2011.
  • A. M. Kempiński, Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
  • Kempiński A.M., Ilustrowany leksykon mitologii wikingów, Poznań 2003.

(aut. Izabela Ozga)

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony