Czerwony Karzeł

Z encyklopediafantastyki.pl
Wersja J.piszczek (dyskusja | edycje) z dnia 12:20, 18 kwi 2024
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Czerwony Karzeł

Gdański Klub Fantastyki

Winieta Czerwony Karzel1.jpg
Rok powstania 1991
INDEKS {{{indeks}}}
ISSN 1425-5952
oficjalna strona


Opis

Czerwony Karzeł powstał w 1991 r. jako ucieleśnienie marzeń o półprofesjonalnym, ogólnogiekaefowskim piśmie. Krzysztof Papierkowski skrzyknął pod swe skrzydła sieroty po upadłych klubowych zinach oraz innych zapaleńców. Zespół wystartował z tytułem, jakiego w historii polskiego fandomu jeszcze nie było. Kolorowa, kartonowa okładka (od 3 numeru oprawa książkowa – z grzbiecikiem), komputerowy skład, offsetowy druk oraz lekka formuła pisma i około 100 stron objętości miały zagwarantować sukces.

W ciągu dziesięciu lat istnienia pisma ukazało się 16 numerów fanzinu, a w 1999 r., na Euroconie w Dortmundzie, uznano go za najlepszy fanzin w Europie.

Swoistymi numerami monograficznymi były zbiory recenzji oraz prace licencjackie, magisterskie i doktorskie poświęcone szeroko pojętej fantastyce (Tolkien, Le Guin, horror, Zajdel, fantasy etc.). Ta seria szybko usamodzielniła się jako Anatomia Fantastyki (z radą programową składającą się m.in. z pracowników naukowych Uniwersytetu Gdańskiego).

W rezultacie CK występował w dwóch odmianach: – jako typowy magazyn, zawierający reportaże, opowiadania, recenzje, eseje, komiksy i grafiki. Obok autorów polskich (głównie klubowych) zamieszczane były również tłumaczenia autorów zagranicznych; – jako numery monograficzne, czyli pierwsze pięć wydań serii Anatomia Fantastyki.

Jedynymi wyjątkami były numery 6 (przygotowany i przetłumaczony na angielski przez Sławomira Wojtowicza wybór tekstów z Clapsa i poprzednich numerów CK) oraz 12 (antologia opowiadań SF&F wyróżnionych Nagrodą Literacką im. Janusza A. Zajdla 1990-1995). Nazwę fanzinu wymyślił Marek Michowski – spodobała się, bo była co najmniej trójznaczna: kojarzyła się z polityką, astronomią i fantasy.

Z założenia CK miał składać się z części publicystycznej związanej z fandomem i reszty, która miała się zmieniać z numeru na numer. Jednakże już od początku ukształtowały się pewne stałe działy fanzinu:

1. Od redaktora, czyli wstępniak pisany przez Krzysztofa Papierkowskiego – od 1. numeru.

2. Cykl KLUBY GKF – od 1. numeru.

3. Kartka do wyrwania – poezja – od 1. numeru.

4. Żółte kartki – mapy światów fantastycznych – redagowane przez Krzysztofa Papierkowskiego – od 1. numeru. Obecnie kontynuowane, od czasu do czasu, w Informatorze GKF.

5. Galery – galeria rysowników związanych z GKF– od 3. numeru.

6. Sodoma i Gomora – kącik stosunków z Czytelnikami – od 2. numeru.

7. Czerwony Karzeł poleca: – redagowany przez Marka Michowskiego, jako propozycja dla wydawców – od 2. numeru.

Od czasu do czasu pojawiały się inne działy, które istniały przez kilka numerów i znikały. Jednym z nich były zbiory recenzji Fanziny polskie, pisane przez Grzegorza Szczepaniaka. Po zawieszeniu wydawania CK, dział ten był przez wiele lat kontynuowany w miesięczniku Informator GKF.

Ponadto, zawsze, na ostatniej stronie (lub na 3. stronie okładki) podawane były aktualne dane o GKF: skład Zarządu i Komisji Rewizyjnej oraz wykaz Klubów Lokalnych i Działów.

Żartobliwym logo CK był śmieszny, zamaskowany karzełek-terrorysta, z pięcioramienną gwiazdą na czapce. Karzełka wymyślił Radosław Kleczyński.

Po kilku latach przerwy w 2014 roku wznowiono wydawanie Czerwonego Karła

Nowym Redaktorem Naczelnym została Karolina Kaczkowska. Ukazuje się 1-2 numery rocznie.

Zmianie uległa koncepcja pisma. Poszczególne numery mają swój temat wiodący. Objętość waha się w przedziale 32-52 strony.

Dotychczas ukazały się:

Pod nazwą Czerwony Karzeł wydanie specjalne ukazują się aktualnie informatory różnych imprez organizowanych przez Gdański Klub Fantastyki, głównie Nordconu.

Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony