Bogusław Adamowicz

Wersja z 15:53, 23 sty 2012

ADAMOWICZ BOGUSŁAW-ur. 43 stycznia 1870 (1871?) w Mińsku na Białorusi. Studiował malarstwo w Paryżu (specjalizował się w malarstwie miniaturowym). Około 1911 wrócił do Mińska, w latach 1918-1920 był redaktorem „Gońca Mińskiego". W 1920 wyjechał do Warszawy-zamieszkał tu na stałe aż do 1944. Ewakuo¬wany przymusowo po powstaniu warszawskim, zaginął bez wieści w 1944. Autor zbiorów poetyckich: Gra wyobraźni (1893), Melodie (1897), Tragedia krwi (1897), Rapsod ludzkości (1911). W 1985 ukazał się jego Wybór poezji. Twórca opowiadań i powieści o tematyce fantastycznej Wojna z duchami („Głos Warszawski" 1908 nr 174-219; przedr. ze zmień, tytułem W starym dworze, „Czas" 1909 nr 147-171; wyd. os. W starym dworze. Powieść fantastyczna, Druk. „Czasu", Kr. 1909; wyd. os. ze zmienionym tytułem Wojna z duchami, wyd. „Przegląd Wieczorny" 1924); Tajemnica długiego i-krótkiego życia (Gebethner i Wolf, W. 1911: Dzieje niewiadomego doży; Potworek; Bajka o bajce; Zegar; Triumf śmierci; Tajemnica długiego i krótkiego życia); Nieśmiertelne głupstwo. Fantazja powieściowa (Gebethner i Wolf, W. 1912); Wesoły marszałek (Wyd. Z. Sakiewski, W. 1922: Wesoły marszałek; Dzieje doży; Pogańska ofiara; Tajemnica długiego i krótkiego życia); Świat na żółto („Przegląd Wieczorny" 1925 nr 242-282; wyd. os. ze zmień, tytułem Triumf żółtych, Gebethner i Wolf, W. 1927). W Paryżu ukazał się przekład francuski Tajemnicy długiego i krótkiego życia pióra P. Cazina („Le Mille nouvelles". Paryż, b.r.). Opowiadania Bogusława Adamowicza, owiane aurą tajemniczości i grozy, wykorzystują literacki efekt „obcości", „odrębności" budzącej strach, zdumienie, ciekawość niewiadomego {Potworek, Dzieje...). Autor nawiązuje do motywów baśniowych {Bajka o bajce), tworzy konstrukcje alegoryczne (Zegarmistrz), przeniknięte wpływami spiry¬tyzmu i mesmeryzmu (Wesoły marszałek). Z powodzeniem sięga do kanonu poetyki humorystycznej ośmieszając popularne wątki kata¬stroficzne, np. mit panmongolizmu w Triumfie żółtych (-* katastrofa). Akcję lokalizuje w typowych „siedzibach" duchów, posiłkując się motywami starych zamków, upiorów, „widm wstających z grobu" (W starym dworze), W wielu przypadkach stara się jednak zachować pewien dystans wobec opisywanych wydarzeń (surowa ocena postaw czysto naukowych W starym dworze, tu też: sugestywna wizja na¬tchnionych żołnierzy-iutomatów). Krytyczne spojrzenie na otaczający świat w połączeniu z proroctwem ukazanym w Zwierciadle śmiechu doprowadza do interesujących rozwiązań poznawczych, np. niezwykłe wynals^ki chińskie „w dziedzinie kinematografu", przypominające współczesne, fantastycznonaukowe refleksje nad przyszłością -»fan-tomatyki (Triumf żółtych). S. Lam, Współcześni pisarze polscy. Literatura piękna i krytyka literacka, W. 1922; J. Krzyżanowski, Neoromantyzm polski (1890-19J8), Wr. 1963. Rec: L.H. Morstin, „Kur. Warsz." 1910 nr 72; W. Mielżyńska, „Dzień. Pozn." 1924 nr 269; E. Czekalski, „Sfinks" 1911, t. 1; Z. Dębicki, „Kur. Warsz." 1911 nr 198; [bezim.] „Tyg. Ilustr." 1911 nr 17; [bezim.] „Świat" 1922 nr 49; [bezim.] „Wiad. Lit." 1927 nr 22; [bezim.] „Kur. Pol." 1927 nr 1. W^paw^^y.o- f'tf Wam Horol wmm iwN