Frigg
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
FRIGG — w mitologii germańskiej (skandynawskiej) bogini.
Nazwa
Imię bogini oznacza ukochaną. Frigg znana była także jako Hlin. U zachodnim Germanów była Freą a także Friją. Od jej imienia pochodzi germańska nazwa piątku jak staroislandzkie firadagr czy staroangielskie friedeag, starogórnoniemieckie friatac, wreszcie angielskie friday. Nazwy dni tygodnia łączą także Frigg z boginią Wenus, którą uważano za jej rzymską odpowiedniczkę. Piątek, łaciński dies Veneris, był, podobnie jak germański piątek poświęcony bogini, w tym wypadku Wenus.
Rodowód
Frigg należała do boskiej rady Asów. Była żoną Odyna. Miała z nim syna Baldra. Podczas jego wygnania z Asgardu dzieliła łoże z Wilim i We. Miała dwie służące o imionach Fulla oraz Gna.Niektórzy badacze łączą Frigg i Freyję, widząc w nich pierwotnie jedną boginię, później rozdzieloną na dwie osobne postacie. W takim ujęciu byłaby Freyja hipostazą bogini Frigg. Frigg kojarzona była z rzymską Wenus.
Miejsce
Frigg, wraz ze swoim mężem zasiadała na tronie Hildskjalf. Do niej należał a siedziba Fensalir.
Wygląd i atrybuty
Frigg, podobnie jak Freyja, miała być właścicielką szaty z sokolich piór, pozwalającej zmieniać postać.
Charakterystyka
Frigg miała mieć zdolność jasnowidzenia, ale nie wieszczyła. Boginię wzywały kobiety podczas porodu. Obie te cechy bogini dzieliła z Freyą. Frigg rywalizowała z własnym mężem, Odynem o to, której stronie przypadnie w udziale zwycięstwo. Opowiadała się więc po przeciwnej niż jej mąż. I tak upodobała sobie Agnara, a po tym jak został zbity przez Geirroda, któremu z kolei sprzyjał jej mąż Odyn, posłała Odyna do kraju którym rządził a samemu Geirradowi powiedziała, że pojawi się u niego zły człowiek. Ów, zawierzywszy słowom Frigg, torturowa samego boga, czym zasłużył sobie na śmierć. Po jego śmierci władzę objął jego syn, imiennik ulubieńca bogini, Agnar. Frigg, dowiedziawszy się, że jej syn Baldr ma umrzeć, wymusiła od wszystkich istot przysięgę, że go nie skrzywdzą. Kiedy Loki dowiedział się, że pominęła jemiołę wykorzystał to i podstępem sprawił, że Baldr umarł. Frigg miała zapłakać dwa razy w historii świata. Po raz pierwszy pogrążyła się w smutku, w swoim pałacu, Fensalir, opłakując syna. Tak samo opłakiwać będzie swojego męża, Odyna w dniu Ragnarök, końca świata, kiedy ten polegnie w ostatniej bitwie bogów z olbrzymami i innymi potworami chaosu. Bogini przeżyje więc Ragnarök.
Literatura
- Słupecki L. P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
- Szrejter A., Mitologia Germańska, Warszawa 1997.
- Piekarczyk S., Mitologia germańska, Warszawa 1979.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Kempiński A. M., Ilustrowany leksykon mitologii Wikingów, Poznań 2003.
- Sturluson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
- Edda Poetycka, Wrocław 1986.
(aut. Izabela Ozga)
