Czerwony Karzeł

Z encyklopediafantastyki.pl
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Opis)
 
(Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
  | tytuł          = Czerwony Karzeł
 
  | tytuł          = Czerwony Karzeł
 
  | wydawca        = Gdański Klub Fantastyki
 
  | wydawca        = Gdański Klub Fantastyki
  | grafika        = Czerwony_Karzel1.jpg
+
  | grafika        = Winieta_Czerwony_Karzel1.jpg
 
  | Podpis          =  
 
  | Podpis          =  
 
  | rok powstania  = 1991
 
  | rok powstania  = 1991
Linia 8: Linia 8:
 
  | INDEKS          =  
 
  | INDEKS          =  
 
  | ISSN            =1425-5952
 
  | ISSN            =1425-5952
  | www            =  
+
  | www            = http://www.gkf.org.pl/?str=162&lang=9
 
  | kategoria      = Czasopisma
 
  | kategoria      = Czasopisma
 
}}
 
}}
 +
  
 
==Opis==
 
==Opis==
  [[Czerwony Karzeł]] powstał w 1991 r. jako ucieleśnienie marzeń o półprofesjonalnym, ogólnogiekaefowskim piśmie.
+
[[Czerwony Karzeł]] powstał w 1991 r. jako ucieleśnienie marzeń o półprofesjonalnym, ogólnogiekaefowskim piśmie.
  [[Krzysztof Papierkowski]] skrzyknął pod swe skrzydła sieroty po upadłych klubowych zinach oraz innych zapaleńców i ten zespół wystartował z tytułem, jakiego w historii polskiego [[fandom|fandomu]] jeszcze nie było. Kolorowa, kartonowa okładka (od 3 numeru oprawa książkowa – z grzbiecikiem), komputerowy skład, offsetowy druk oraz lekka formuła pisma i około 100 stron objętości miały zagwarantować sukces.
+
[[Krzysztof Papierkowski]] skrzyknął pod swe skrzydła sieroty po upadłych klubowych zinach oraz innych zapaleńców. Zespół wystartował z tytułem, jakiego w historii polskiego [[fandom|fandomu]] jeszcze nie było. Kolorowa, kartonowa okładka (od 3 numeru oprawa książkowa – z grzbiecikiem), komputerowy skład, offsetowy druk oraz lekka formuła pisma i około 100 stron objętości miały zagwarantować sukces.
  W ciągu dziesięciu lat istnienia pisma ukazało się 16 numerów [[fanzin|fanzinu]], a w 1999 r., na [[Eurocon|Euroconie]] w Dortmundzie, uznano go za najlepszy [[fanzin]] w Europie.
+
 
  Swoistymi numerami monograficznymi były zbiory recenzji oraz prace licencjackie, magisterskie i doktorskie poświęcone szeroko pojętej fantastyce (Tolkien, Le Guin, horror, Zajdel, fantasy etc.). Ta seria szybko usamodzielniła się jako [[Anatomia Fantastyki]] (z radą programową składającą się m.in. z pracowników naukowych Uniwersytetu Gdańskiego).
+
W ciągu dziesięciu lat istnienia pisma ukazało się 16 numerów [[fanzin|fanzinu]], a w 1999 r., na [[Eurocon|Euroconie]] w Dortmundzie, uznano go za najlepszy [[fanzin]] w Europie.
  W rezultacie CK  występował w dwóch odmianach:  
+
 
 +
Swoistymi numerami monograficznymi były zbiory recenzji oraz prace licencjackie, magisterskie i doktorskie poświęcone szeroko pojętej fantastyce (Tolkien, Le Guin, horror, Zajdel, fantasy etc.). Ta seria szybko usamodzielniła się jako [[Anatomia Fantastyki]] (z radą programową składającą się m.in. z pracowników naukowych Uniwersytetu Gdańskiego).
 +
 
 +
W rezultacie CK  występował w dwóch odmianach:  
 
– jako typowy magazyn, zawierający reportaże, opowiadania, recenzje, eseje, komiksy i grafiki. Obok autorów polskich (głównie klubowych) zamieszczane były również tłumaczenia autorów zagranicznych;
 
– jako typowy magazyn, zawierający reportaże, opowiadania, recenzje, eseje, komiksy i grafiki. Obok autorów polskich (głównie klubowych) zamieszczane były również tłumaczenia autorów zagranicznych;
 
– jako numery monograficzne, czyli pierwsze pięć wydań serii [[Anatomia Fantastyki]].
 
– jako numery monograficzne, czyli pierwsze pięć wydań serii [[Anatomia Fantastyki]].
  Jedynymi wyjątkami były numery 6 (przygotowany i przetłumaczony na angielski przez Sławomira Wojtowicza wybór tekstów z [[Clapsa]] i poprzednich numerów CK) oraz 12 (antologia opowiadań SF&F wyróżnionych [[Nagrodą Literacką im. Janusza A. Zajdla]] 1990-1995).
+
 
Nazwę fanzinu wymyślił Marek Michowski – spodobała się, bo była co najmniej trójznaczna: kojarzyła się z polityką, astronomią i fantasy.
+
Jedynymi wyjątkami były numery 6 (przygotowany i przetłumaczony na angielski przez [[Sławomir Wojtowicz|Sławomira Wojtowicza]] wybór tekstów z [[Clapsa]] i poprzednich numerów CK) oraz 12 (antologia opowiadań SF&F wyróżnionych [[Nagrodą Literacką im. Janusza A. Zajdla]] 1990-1995).
  Z założenia CK miał składać się z części publicystycznej związanej z [[fandom|fandomem]] i reszty, która miała się zmieniać z numeru na numer. Jednakże już od początku ukształtowały się pewne stałe działy [[fanzin|fanzinu]]:
+
Nazwę fanzinu wymyślił [[Marek Michowski]] – spodobała się, bo była co najmniej trójznaczna: kojarzyła się z polityką, astronomią i fantasy.
1. Od redaktora, czyli wstępniak pisany przez {Krzysztof Papierkowski|Krzysztofa Papierkowskiego]] – od 1. numeru.
+
 
 +
Z założenia CK miał składać się z części publicystycznej związanej z [[fandom|fandomem]] i reszty, która miała się zmieniać z numeru na numer. Jednakże już od początku ukształtowały się pewne stałe działy [[fanzin|fanzinu]]:
 +
 
 +
1. Od redaktora, czyli wstępniak pisany przez [[Krzysztof Papierkowski|Krzysztofa Papierkowskiego]] – od 1. numeru.
 +
 
 
2. Cykl KLUBY [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]] – od 1. numeru.
 
2. Cykl KLUBY [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]] – od 1. numeru.
 +
 
3. Kartka do wyrwania – poezja – od 1. numeru.
 
3. Kartka do wyrwania – poezja – od 1. numeru.
4. Żółte kartki – mapy światów fantastycznych – redagowane przez [[Krzysztof Papierkowski|Krzysztofa Papierkowskiego]] – od 1. numeru. Obecnie kontynuowane, od czasu do czasu, w [[Informator GKF|Informatorze GKF]].  
+
 
 +
4. Żółte kartki – mapy światów fantastycznych – redagowane przez [[Krzysztof Papierkowski|Krzysztofa Papierkowskiego]] – od 1. numeru. Obecnie kontynuowane, od czasu do czasu, w [[Informator GKF|Informatorze GKF]].
 +
 
 
5. Galery – galeria rysowników związanych z [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]]– od 3. numeru.
 
5. Galery – galeria rysowników związanych z [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]]– od 3. numeru.
 +
 
6. Sodoma i Gomora – kącik stosunków z Czytelnikami – od 2. numeru.
 
6. Sodoma i Gomora – kącik stosunków z Czytelnikami – od 2. numeru.
 +
 
7. Czerwony Karzeł poleca: – redagowany przez Marka Michowskiego, jako propozycja dla wydawców – od 2. numeru.
 
7. Czerwony Karzeł poleca: – redagowany przez Marka Michowskiego, jako propozycja dla wydawców – od 2. numeru.
  Od czasu do czasu pojawiały się inne działy, które istniały przez kilka numerów i znikały. Jednym z nich były zbiory recenzji [[Fanziny]] polskie, pisane przez [[Grzegorza Szczepaniaka]]. Po zawieszeniu wydawania CK, dział ten był przez wiele lat kontynuowany w miesięczniku [[Informator GKF]].
+
 
  Ponadto, zawsze, na ostatniej stronie (lub na 3. stronie okładki) podawane były aktualne dane o [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]]: skład Zarządu i Komisji Rewizyjnej oraz wykaz Klubów Lokalnych i Działów.  
+
Od czasu do czasu pojawiały się inne działy, które istniały przez kilka numerów i znikały. Jednym z nich były zbiory recenzji [[Fanziny]] polskie, pisane przez [[Grzegorza Szczepaniaka]]. Po zawieszeniu wydawania CK, dział ten był przez wiele lat kontynuowany w miesięczniku [[Informator GKF]].
  Żartobliwym logo CK był śmieszny, zamaskowany karzełek-terrorysta, z pięcioramienną gwiazdą na czapce. Karzełka wymyślił [[Radosław Kleczyński]].
+
 
 +
Ponadto, zawsze, na ostatniej stronie (lub na 3. stronie okładki) podawane były aktualne dane o [[Gdański Klub Fantastyki|GKF]]: skład Zarządu i Komisji Rewizyjnej oraz wykaz Klubów Lokalnych i Działów.  
 +
 
 +
Żartobliwym logo CK był śmieszny, zamaskowany karzełek-terrorysta, z pięcioramienną gwiazdą na czapce. Karzełka wymyślił [[Radosław Kleczyński]].
 +
 
 +
Po kilku latach przerwy w 2014 roku wznowiono wydawanie [[Czerwony Karzeł|Czerwonego Karła]]
 +
 
 +
Nowym Redaktorem Naczelnym została [[Karolina Kaczkowska]]. Ukazuje się 1-2 numery rocznie.
 +
 
 +
Zmianie uległa koncepcja pisma. Poszczególne numery mają swój temat wiodący. Objętość waha się w przedziale 32-52 strony.
 +
 
 +
Dotychczas ukazały się:
 +
*[[Czerwony Karzeł 1]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 2]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 3]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 4]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 5]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 6]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 7]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 8]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 9]] = [[Anatomia Fantastyki 1]]  [[Horror i Kino Nowej Przygody]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 10]] = [[Anatomia Fantastyki 3]]  [[Mit i magia. Ursula K. Le Guin]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 11]] = [[Anatomia Fantastyki 2]]  [[Kultura Śródziemia w końcu Trzeciej i na początku Czwartej Ery]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 12]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 13]] = [[Anatomia Fantastyki 4]]  [[Fantastyka i Kino Nowej Przygody]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 14+]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 15]] = [[Anatomia Fantastyki 5]]  [[Od Draculi do Lestata. Portrety wampira]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 16]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 17]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 18]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 19]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 20]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 21]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 22]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 23]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 24]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 25]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 26]]
 +
*[[Czerwony Karzeł 27]]
 +
 
 +
Pod nazwą '''Czerwony Karzeł wydanie specjalne''' ukazują się aktualnie informatory różnych imprez organizowanych przez [[Gdański Klub Fantastyki]], głównie [[Nordcon|Nordconu]].

Aktualna wersja na dzień 12:20, 18 kwi 2024

Czerwony Karzeł

Gdański Klub Fantastyki

Winieta Czerwony Karzel1.jpg
Rok powstania 1991
INDEKS {{{indeks}}}
ISSN 1425-5952
oficjalna strona


[edytuj] Opis

Czerwony Karzeł powstał w 1991 r. jako ucieleśnienie marzeń o półprofesjonalnym, ogólnogiekaefowskim piśmie. Krzysztof Papierkowski skrzyknął pod swe skrzydła sieroty po upadłych klubowych zinach oraz innych zapaleńców. Zespół wystartował z tytułem, jakiego w historii polskiego fandomu jeszcze nie było. Kolorowa, kartonowa okładka (od 3 numeru oprawa książkowa – z grzbiecikiem), komputerowy skład, offsetowy druk oraz lekka formuła pisma i około 100 stron objętości miały zagwarantować sukces.

W ciągu dziesięciu lat istnienia pisma ukazało się 16 numerów fanzinu, a w 1999 r., na Euroconie w Dortmundzie, uznano go za najlepszy fanzin w Europie.

Swoistymi numerami monograficznymi były zbiory recenzji oraz prace licencjackie, magisterskie i doktorskie poświęcone szeroko pojętej fantastyce (Tolkien, Le Guin, horror, Zajdel, fantasy etc.). Ta seria szybko usamodzielniła się jako Anatomia Fantastyki (z radą programową składającą się m.in. z pracowników naukowych Uniwersytetu Gdańskiego).

W rezultacie CK występował w dwóch odmianach: – jako typowy magazyn, zawierający reportaże, opowiadania, recenzje, eseje, komiksy i grafiki. Obok autorów polskich (głównie klubowych) zamieszczane były również tłumaczenia autorów zagranicznych; – jako numery monograficzne, czyli pierwsze pięć wydań serii Anatomia Fantastyki.

Jedynymi wyjątkami były numery 6 (przygotowany i przetłumaczony na angielski przez Sławomira Wojtowicza wybór tekstów z Clapsa i poprzednich numerów CK) oraz 12 (antologia opowiadań SF&F wyróżnionych Nagrodą Literacką im. Janusza A. Zajdla 1990-1995). Nazwę fanzinu wymyślił Marek Michowski – spodobała się, bo była co najmniej trójznaczna: kojarzyła się z polityką, astronomią i fantasy.

Z założenia CK miał składać się z części publicystycznej związanej z fandomem i reszty, która miała się zmieniać z numeru na numer. Jednakże już od początku ukształtowały się pewne stałe działy fanzinu:

1. Od redaktora, czyli wstępniak pisany przez Krzysztofa Papierkowskiego – od 1. numeru.

2. Cykl KLUBY GKF – od 1. numeru.

3. Kartka do wyrwania – poezja – od 1. numeru.

4. Żółte kartki – mapy światów fantastycznych – redagowane przez Krzysztofa Papierkowskiego – od 1. numeru. Obecnie kontynuowane, od czasu do czasu, w Informatorze GKF.

5. Galery – galeria rysowników związanych z GKF– od 3. numeru.

6. Sodoma i Gomora – kącik stosunków z Czytelnikami – od 2. numeru.

7. Czerwony Karzeł poleca: – redagowany przez Marka Michowskiego, jako propozycja dla wydawców – od 2. numeru.

Od czasu do czasu pojawiały się inne działy, które istniały przez kilka numerów i znikały. Jednym z nich były zbiory recenzji Fanziny polskie, pisane przez Grzegorza Szczepaniaka. Po zawieszeniu wydawania CK, dział ten był przez wiele lat kontynuowany w miesięczniku Informator GKF.

Ponadto, zawsze, na ostatniej stronie (lub na 3. stronie okładki) podawane były aktualne dane o GKF: skład Zarządu i Komisji Rewizyjnej oraz wykaz Klubów Lokalnych i Działów.

Żartobliwym logo CK był śmieszny, zamaskowany karzełek-terrorysta, z pięcioramienną gwiazdą na czapce. Karzełka wymyślił Radosław Kleczyński.

Po kilku latach przerwy w 2014 roku wznowiono wydawanie Czerwonego Karła

Nowym Redaktorem Naczelnym została Karolina Kaczkowska. Ukazuje się 1-2 numery rocznie.

Zmianie uległa koncepcja pisma. Poszczególne numery mają swój temat wiodący. Objętość waha się w przedziale 32-52 strony.

Dotychczas ukazały się:

Pod nazwą Czerwony Karzeł wydanie specjalne ukazują się aktualnie informatory różnych imprez organizowanych przez Gdański Klub Fantastyki, głównie Nordconu.

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony