Wit Szostak
Wit Szostak | |
Data i miejsce urodzenia | 1976 |
Narodowość | Polska |
Wit Szostak - pseudonim polskiego pisarza fantastyki. Z wykształcenia doktor filozofii, absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej. Mieszka w Krakowie. Członek Towarzystwa Tischnerowskiego i miłośnik twórczości Tolkiena. Jest znawcą muzyki ludowej, od kilku lat zapisuje nuty ostatnich skrzypkow ludowych, gra na skrzypcach, gęślach i dudach.
Jako autor fantastyki debiutował w roku 1999 opowiadaniem "Kłopoty z błaznem" zamieszczonym w "Nowej Fantastyce". Dotychczas ukazały się jego książki z cyklu o Smoczogórach, w tym powieści Wichry Smoczogór (2003) i dziejące się kilka wieków wcześniej Poszarpane granie, zbiór opowiadań Ględźby Ropucha, oraz Oberki do końca świata. Jego utwory inspirowane są często kulturą polskich gór.
Kilkakrotnie był nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Wichry Smoczogór dodatkowo wyróżnione zostały nagrodą Śląkfy. W roku 2008 otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla za opowiadanie "Miasto grobów. Uwertura" opublikowane w antologii Księga strachu 2. Za powieść Chochoły otrzymał Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego.
Jak sam mówi, używa pseudonimu nie po to, by się ukrywać, lecz aby zasygnalizować, że rozgranicza różne dziedziny swoich zainteresowań, jako że pod swoim prawdziwym nazwiskiem publikuje teksty dotyczące filozofii.
Spis treści |
Smoczogóry
- Wichry Smoczogór 2003
- Poszarpane granie 2004
- Ględźby Ropucha 2005
Chochoł
cykl Chochoł
- Chochoły 2010
- Dumanowski 2011
- Fuga 2012
Powieści
Opowiadania
- Raport z nawiedzonego miasta
- Kłopoty z błaznem 1999
- Pierwsza taka drużyna 2000
- Sny guślarza 2000
- Bęben z koźlej skóry 2004
- Chata w górach 2004
- Cztery opowieści górskie 2005
- Gospoda na rozstajach 2005
- Księga 2005
- Ostatnia Ględźba Ropucha 2005
- Pielgrzymi 2005
- Salamandra zagubiona na południowym bazarze 2005
- Świat Sverrira 2005
- Troski Wikłacza 2005
- Trzy wiosny 2005
- Wieszczba 2005
- Zima w Viperze 2005
- Miasto grobów. Uwertura 2007
- Podworzec 2008
- Labirynty 2010
Źródło
- [1]wikipedia