Taranis
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
TARANIS – w mitologii celtyckiej, a konkretniej galijskiej, gromowładny bóg nieba, wraz z Teutatesem i Esusem wchodził w skład triady, nie znany na Wyspach Brytyjskich.
Imię
Miano tego boga, Taranis, pochodzi od celtyckiego słowa oznaczającego grzmot. Po galijsku słowo to brzmi tarann, po bretońsku taran a po irlandzku torann. Sam Taranis znany był, na terenach Nadrenii, także jako Taranucnus bądź Taranucus.
Wygląd i atrybuty
Przedstawiany pod postacią brodacza. Mógł przybierać postać orła. Jego atrybutem był wielki młot oraz koło, symbol solarny, a także triskel czy też spirala.
Charakterystyka
Tranis jako bóstwo gromowładne związany był z burzami i piorunami a także z żywiołem ognia. W związku z tym składano mu ofiary. Te ostatnie, jako poświęcone żywiołowi ognia, były palone. Tranis bywa uważany przez niektórych badaczy za kontynentalny odpowiednik innego celtyckiego bóstwa, irlandzkiego Dagdy.
Literatura
- Botheroyd S., i Botheroyd P.F., Słownik mitologii celtyckiej, 1998.
- Gąssowski J., Mitologia Celtów, Warszawa 1987, vol. 8.
- Kempiński A.M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Kałużna-Ross J., Mitologie świata. Celtowie, Kraków 2007.
(aut. Izabela Ozga)
