Olga Łarionowa

Z encyklopediafantastyki.pl
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Olga Łarionowa
Olga Larionowa.jpeg
Data i miejsce urodzenia 1935
Leningrad
Narodowość Rosja
Ważne dzieła Czakra Kientawra, Znaki Zodiaku, Lampart ze szczytu Kilimandżaro
Nagrody
Aelita, Strannik


Olga Łarionowa (właśc.: Olga Tidieman). Rosyjska autorka sf.

Z wykształcenia inżynier, przez pewien czas pracowała w instytucie naukowym zajmującym się metalurgią i spawaniem, w roku 1967 zrezygnowała z pracy i została zawodowym pisarzem.

Jej debiut literacki miał miejsce w 1964 r., kiedy to zostało opublikowane opowiadanie „Kiska”, a zaraz potem ukazała się powieść „Lampart ze szczytu Kilimandżaro”, dzięki której zdobyła dużą popularność wśród czytelników. Utwór ten oparty był o interesujący pomysł: oto na Ziemię wraca gwiazdolot, niosący na pokładzie zapiski o datach śmierci wszystkich jej mieszkańców.

W latach 1966-1968 publikowała Łarionowa po kilka utworów rocznie; zebrane one zostały w tomie „Ostrow mużestwa” (1971). Na następną książkę musiała czekać równych dziesięć lat – mowa o zbiorze „Skazka koroliej”. W roku 1983 ukazała się trzecia - „Znaki Zodiaka”.

W 1985 r. wydana została pierwsza mikropowieść trylogii „Sonata moria”; utwór ten dwa lata później nagrodzony został „Aelitą”. Całość trylogii ujrzała światło dzienne w roku 1991. W tym samym roku ukazał się kolejny zbiór opowiadań Łarionowej - „Formuła kontakta”.

W 1988 r. zaczęła powstawać „Czakra Kientawra”; stylizowana pod space operę, planowana jako parodia gatunku, okazała się być dziełem poważnym, wieloznacznym, nasyconym filozofią. Utwór wzbudził entuzjazm czytelników, nic dziwnego zatem, że w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych ukazała się jego kontynuacja.

Twórczość Łarionowej praktycznie nie reaguje na zmieniające się literackie mody: obchodzi się bez mistyki i horroru, nie tworzy wielotomowych epopei, zachowuje wierność tematyce kosmicznej. Bohaterami jej tekstów są najzwyklejsi ludzie, w życiu których mają miejsce zdarzenia i tragiczne, i humorystyczne, ludzie kochający, czasem w męczarniach, aż do samozniszczenia, czasem – skrycie, zawsze jednak dzięki miłości można poznać prawdę o każdym z nich.

Ważne miejsce w tekstach Łarionowej zajmują kobiety, romantyczne, zdolne do przewidywania, oddzielenia ważnego od nieistotnego.

Autorską manierę Łarionowej charakteryzuje połączenie nadzwyczajnego z przyziemnością, sentymentalnego z szyderstwem. To fantastyka tradycyjna, różniąca się od pozostałych baśniową osnową, naturalnie łączącą się z fantastyczno-naukową nadbudową.

Spis treści

Bibliografia

Koronowany Kreg

  • Czakra Kientawra, inny tytuł: Zwiezdoczka-wo-łbu, 1988 (mikropowieść)
  • Diełła-Uełła, 1996 (mikropowieść)
  • Ewangielije ot Krega, 1998 (powieść)
  • Łunnyj nietopyr', 2005 (powieść)
  • REX, nieopublikowane

Znaki Zodiaku

Labirynt dla troglodytów

  • Sonata moria, 1985 (mikropowieść)
  • Klietczatyj tapir, 1989 (mikropowieść)
  • Łabirint dlia trogłoditow, 1991 (mikropowieść)

Powieści

Mikropowieści

  • Wachta "Aramisa", inny tytuł: Wachta "Aramisa", ili Niebiesnaja liubow' Paoły Pinkstoun, 1966
  • Kol'co Fernsuotow, 1976
  • Skazanije o Rajgardasie, inny tytuł: Formuła kontakta, 1991

Opowiadania

Zbiory opowiadań

  • Ostrow mużestwa, 1971
  • Skazka koroliej, 1981
  • Znaki zodiaka, 1983
  • Formuła kontakta, 1991
  • Lieopard s wiersziny Kilimandżaro, 2001

Nagrody

Linki zewnętrzne

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony