Nikołaj Łukin
Nikołaj Łukin | |
Data i miejsce urodzenia | 2 czerwca,1907 Ałma-Ata |
Data i miejsce śmierci | 20 marca 1966 |
Narodowość | Rosja |
Ważne dzieła | Dzieje pewnego wynalazku |
Nikołaj Łukin.
Urodził się w 1907 r. w Ałma-Acie, w rodzinie urzędnika. Dzieciństwo spędził na Syberii. Z wykształcenia był inżynierem górnikiem, specjalizującym się w eksploatacji złóż złotonośnych. W latach 1926-1933 pracował jako inspektor górniczy na Syberii, Zakaukaziu oraz jako inżynier bezpieczeństwa w kopalniach donieckich. Później organizuje naukowo-badawcze laboratorium zmilitaryzowanych oddziałów ratowniczych Donbasu, a w 1939 r. zostaje kierownikiem górskich służb ratowniczych całego kraju.
Pierwsze artykuły naukowe opublikował jeszcze przed wojną, literaturą piękną zajął się dopiero po 1945 r., po powrocie z frontu.
W 1947 r. ukazały się dwa opowiadania, związane z przedwojenną działalnością Łukina, rok później - mikropowieść Первый подземный o wyczynach partyzanckiego oddziału górników w trakcie II wojny światowej.
Powieść Dzieje pewnego wynalazku (1951) wkrótce po ukazaniu się zostaje przetłumaczony na estoński, polski, czeski, słowacki i chiński. W 1958 r. ukazało się drugie, mocno przerobione wydanie - faktycznie drugi wariant powieści. Do ostatnich dni życia Łukin pracował nad swoją drugą powieścią - Океаны, которые впереди - nie zdążył jej jednak dokończyć.
Powieść Dzieje pewnego wynalazku jest jedynym fantastycznym utworem Łukina. Opowiada o idei syntezy węglowodanów dla uzyskania sztucznego cukru i chleba. Powieść jest charakterystycznym przykładem tak zwanej fantastyki bliskiego zasięgu lat pięćdziesiątych, poświęconej przedstawieniem pracy wynalazców, nadchodzących naukowo-fantastycznych przeobrażeń, przetworzenia przyrody i klimatu.
Spis treści |
Bibliografia
Powieści
- Sud'ba otkrytija, 1951 Dzieje pewnego wynalazku
Mikropowieści
- Pierwyj podziemnyj, 1948
Opowiadania
- Obwał, 1947
- Rudnik Kyzyłdag, 1947
- O liudach i zwiezdach, 1958