Tekst źródłowy

{{Leksykon |typ=fiction }}__BEZSPISU__<categorytree mode=all style="float:right; clear:right; margin-left:1ex; border:1px solid gray; padding:0.7ex; background-color:white">Mięta  (Bibliografia)</categorytree>[[Plik:Mięta.png|350px|thumb|left|McNair J. B., <i>Spices and condiments</i>, 1930]]  <B>MIĘTA</b> — roślina znana także z historii wierzeń.

<h2>Rodowód</h2>
W mitologii greckiej mięta bierze swój początek od [[nimfa | nimfy]] Minte, ukochanej przez [[Hades | Hadesa]], ale prześladowanej przez zazdrosną [[Persefona | Persefonę]]. Z tego powodu bóg dla ochrony zamienia ją w roślinę. Ma to miejsce na górze Triphylos w Bitynii.

<h2>Charakterystyka</h2>
W mitologii greckiej wodę z jęczmienia i mięty piła [[Demeter]] na dworze króla Keleosa w Eleusis, a podała jej ją królowa Metanejra.  Mięta wraz z jęczmieniem była prawdopodobnie składnikiem świętego napoju, kykeonu, spożywanego przez mistów podczas misterów eleuzyjskich. 

U Słowian ziele związane z Nocą Świętojańską. Miało moc odganiania zła. W folklorze  słowiańskim miętę dodawano do trumny nieboszczyka, wiązała się więc z obrzędami pogrzebowymi.

W medycynie ludowej zalecana na żołądek, wzmocnienie i orzeźwienie oraz bóle głowy.

<h2>Mięta w fantastyce</h2>
Motyw mięty pojawia się w serialu ''Nie z tego świata'' (ang. ''Supernatural'').

<h2>Literatura</h2><ul>
<li>Macioti M. I., <i>Mity i magie ziół</i>, Kraków 2006.</li>
<li>Grimal P., <i>Słownik mitologii greckiej i rzymskiej</i>, Wrocław 1997.</li>
<li>Graves R., <i>Mity greckie</i>, Kraków 2009.</li><li>Cunningham S., <i>Cunningham’s Encyclopedia of magical herbs</i>, St. Paul, Minn. 2000.</li>
</ul>

(aut. [[Izabela Ozga]])

[[Kategoria: Zielnik]]