Wyspy Szczęśliwe
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
WYSPY SZCZĘŚLIWE – rodzaj zaświatów, zwanych tamtym światem, w mitologii celtyckiej, znany przede wszystkim z legend.
Nazwa
Wyspy Szczęśliwie pojawiają się pod różnymi nazwami. Można więc wśród nich wyróżnić Tír na mBan (Krainę Kobiet), Tír na mBéo (Krainę Żywych), Tír na nÓg (Krainę Młodych), Tir Tarngiri (Krainę Obietnicy), Emain Ablach (Okolicę Jabłoni), Mag Mell (Rowninę Rozkoszy).
Położenie
Wyspy Szczęśliwe położone miały być gdzieś na zachodzie na morzu. Na Wyspy Szczęśliwe można było trafić przypadkiem, podczas żeglugi. Zwiastunem tamtego świata bywała mgła.
Charakterystyka
Na Wyspach Szczęśliwych życie upływało, jak sama nazwa wskazuje, w błogości i szczęściu. Jej mieszkańcy spędzali czas na ucztach, polowaniach, wyścigach rydwanów oraz grach. Stoły uginać się miały od jadła, oczywiście nigdy się niekończącego. Jedzenie podawano w złotej i srebrnej zastawie. Mieszkańcom tamtego świata towarzyszyła piękna muzyka. Jej źródłem byli poeci, ptaki a także kryształy, które rozwieszone były na drzewach. Charakterystyczną cechą tamtego świata była również barwność. Jego mieszkańcy mieli nosić zdobne, kolorowe szaty. Towarzyszył im również piękny zapach – po nim można było także rozpoznać ich zaświatowy rodowód. Spośród drzew rosnących na Wyspach Szczęśliwych znamienne były jabłonie oraz leszczyny, te pierwsze niosące nieprzemijalną młodość te drugie bogate w orzechy dające mądrość. Inną cechą Wysp Szczęśliwych, podobnie jak i w ogólności celtyckiego tamtego świata, był upływ czasu tak zupełnie odmienny od tego w świecie ludzkim. Dla przebywającego w zaświatach śmiertelnika mógł być on zgubny, gdyby zechciał wrócić na ziemię. Niekiedy okazywało się, że minęło wiele lat i powracający obracał się w popiół. Obiektem pożądania ze strony śmiertelnych były skarby, które miały znajdować się między innymi na Wyspach Szczęśliwych. Ponadto, tak jak i innym tamtym światom, Wyspom Szczęśliwym nie były obce miejscowe wojny.
Inne
Wyspy Szczęśliwe, a konkretniej jedna z nich Emain Ablach (Okolica Jabłoni), dała początek znanej z legend arturiańskich wyspie Avalon.
Literatura
- Gąssowski J., Mitologia Celtów, Warszawa 1987, vol. 8.
- Gierek B., Miejsce wątków soteriologicznych w tradycji celtyckiej, „Studia Religiologica”, 1998, t.MCCXXIV, nr 31.
- Gierek B., Religie Celtów, Kraków 2013.
- Gabor A., Drogi do zaświatów w legendach celtyckich, „Maska”, 2009, t.V.
- Kałużna-Ross J., Mitologie świata. Celtowie, Kraków 2007.
- Matthews J., i Matthews C., Mitologia Wysp Brytyjskich, 1997.
- HÓgáin D.Ó., The Lore of Ireland. An Encyclopaedia of Myth, Legend and Romance, Woodbridge 2006.
- Monaghan P., The Encyclopedia Of Celtic Mythology And Folklore, New York 2004.
- Botheroyd S., i Botheroyd P.F., Słownik mitologii celtyckiej, 1998.
(aut. Izabela Ozga)
