Jonathan Carroll

Z encyklopediafantastyki.pl
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Jonathan Carroll
Jonathan carroll.jpg
Data i miejsce urodzenia 26 stycznia,1949
Nowy Jork
Narodowość USA
Ważne dzieła Kraina Chichów
Strona domowa

Jonathan Carroll Skocz do: nawigacji, szukaj Jonathan Carroll na spotkaniu autorskim w Krakowie, 2005

Jonathan Samuel Carroll (ur. 26 stycznia 1949, Nowy Jork) – amerykański pisarz, będący znanym twórcą fantastyki. Od dłuższego czasu mieszka w Wiedniu.

Jonathan Carroll przyszedł na świat w Nowym Jorku w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec, Sidney Carroll, był pisarzem i scenarzystą filmowym. Matka, June Carroll, była autorką teksów piosenek, reżyserką i aktorką. Pisarz wraz ze swoja siostrą i bratem wychowywał się w środowisku artystycznego światka. Jednak Carroll nie podzielał artystycznych pasji rodziców i ich przyjaciół. Jako dziecko bardzo często czuł się samotny, głównie dlatego, że wiecznie zapracowani rodzice nie byli w stanie poświęcić mu odpowiednio dużo czasu.

Państwo Carroll wraz z dziećmi mieszkali w Dobbs Ferry w stanie Nowy Jork. Miasteczko to stało się pierwowzorem Crane's View z późniejszych powieści pisarza. Młody Jonathan w szkole nie był pilnym uczniem, często miał również kłopoty z prawem. Wielokrotnie wyrzucano go ze szkół powszechnych, aż w końcu rodzice wysłali go do prywatnej szkoły męskiej z internatem, słynnej z surowej dyscypliny. Czytanie nie było lubianym przez niego zajęciem w młodości. Pierwszą książkę przeczytał tylko dlatego, że dostał za to od brata dolara (były to Myszy i ludzie J. Steinbecka). Dopiero mając piętnaście lat, zaczął się interesować książkami. Studia i wchodzenie w dorosłość[edytuj]

Po szkole rozpoczął studia na Rutgers University i University of Virginia. Zaraz po ich skończeniu podjął pracę jako nauczyciel angielskiego. W 1971 r. poślubił malarkę i artystkę Beverly Schreiner. W 1980 r. urodził im się syn, Ryder Pierce Carroll. Wiedeń[edytuj]

W 1973 roku zaproponowano mu etat wykładowcy w Międzynarodowej Szkole Amerykańskiej w Wiedniu. Tam też osiadł na stałe i mieszka do dzisiaj. Wiedeń stał się miejscem akcji wielu jego powieści.

Pierwszą swoją powieść Carroll stworzył w wieku dwudziestu lat. Nigdy nie została jednak opublikowana. Swoje pierwsze "dorosłe" powieści napisał dopiero wtedy, gdy pracował jako nauczyciel.

Nikt jednak nie był zainteresowany ich wydaniem, gdyż były mieszanką gatunków. Styl Carrolla porównują niektórzy ze stylem przedstawicieli realizmu magicznego. Świat przedstawiony w jego książkach pozornie jest światem realistycznym, bliskim każdemu czytelnikowi. W miarę rozwoju fabuły pojawiają się osoby z zaświatów, elementy magii, zwierzęta mówiące ludzkim głosem itp. To właśnie nie podobało się wówczas wydawcom. Jego pierwsza powieść Kraina Chichów ukazała się dopiero po rekomendacji Stanisława Lema w 1980 r. Carroll uczył wtedy języka angielskiego syna polskiego pisarza, Tomasza.

W 1974 ukazało się jego opowiadanie "Hand-Me-Downs". Następnie ukazały się kolejne: "Impreza u Brendy" i "Pokój Jane Fondy".

Elementem charakterystycznym w jego twórczości jest także to, że wiele ze stworzonych przez niego postaci występuje w kilku książkach. Najczęściej bohater epizodyczny staje się w innej powieści bohaterem pierwszoplanowym i na odwrót. Szczególny przypadek stanowi tu trylogia Crane's View obejmująca Całując ul, Zaślubiny patyków i Drewniane morze.

Wszystkie jego powieści opublikowano w Polsce. Wydał dodatkowo 3 zbiory opowiadań (Upiorna dłoń, Czarny koktajl, Cylinder Heidelberga) oraz scenariusz filmowy Durne serce. Ponadto publikował swoje opowiadania m.in. w "Cosmopolitan" i "Playboyu". W roku 2006 ukazał się przetłumaczony ze strony internetowej blog autora, wydany tylko w Polsce Oko dnia.

Obecnie trwają prace nad ekranizacją jednej z jego powieści. W Polsce bywał wielokrotnie.

Spis treści

The Rondua Trilogy

cykl Rondua - Trylogia

Answered Prayers

Crane's View

cykl Crane's View

Vincent Ettrich

cykl Vincent Ettrich

Powieści

Zbiory opowiadań

Screenplays

Diary

Opowiadania

Cytaty

  • "Często mówi się o tym, jak wiele dobrego miłość wnosi w życie kogoś, kto ma szczęście napotkać na swojej drodze tę drugą wyjątkową osobę. Nie zapominajmy jednak o ludziach, którzy - kochani czy niekochani - wnoszą w nasze życie piękno, czasami każdego dnia. Przysyłają nam zdjęcia, chcą porozmawiać o pomysłach, które im przyszły do głowy, dzielą się piosenką lub wierszem, który złamał im serce. Czasami wydaje mi się, że niosący piękno zdarzają się rzadziej i są na swój sposób cudowniejsi niż ludzie, których kochamy. Dlaczego? Otóż miłość ma zwykle własne potrzeby i życzenia, których spełnienia się domaga. Niosący piękno natomiast działają na ogół z pobudek nieegoistycznych - chcą ci pokazać swoje odkrycia, poinformować cię o cudownościach, jakie napotkali na swojej drodze; o tym wszystkim, co poszerzyło, dopełniło i rozświetliło ich świat. Tego samego chcą dla ciebie.

Najrzadziej zdarza się tak, aby niosący piękno był zarazem tym, którego kochamy".

Jonathan Carroll "Kolacja dla wrony"

  • "W życiu są dwie sytuacje: albo coś spieprzyłeś, albo ktoś kazał Ci spieprzać".

Jonathan Carroll

  • "Gdzieś w centrum miasta, które tkwi w każdym z nas, leży cmentarz starych miłości. Szczęściarze, zadowoleni ze swojego życia i z tego z kim je dzielą, przeważnie o nim nie pamiętają. Nagrobki są wyblakłe lub powywracane, trawa nieskoszona, wszędzie plenią się jeżyny i dzikie kwiaty. U innych miejsce to wygląda dostojnie i schludnie jak cmentarz wojskowy. Kwiaty podlano i ułożono, wysypane tłuczem ścieżki są starannie zagrabione. Widać ślady częstych odwiedzin. Cmentarz większości z nas przypomina szachownicę. Niektóre pola są zaniedbane albo wręcz leżą odłogiem. Kto by sobie zawracał głowę nagrobkami – czy też miłościami, które pod nimi spoczywają? Nawet nazwiska zatarły się w pamięci. Inne groby pozostają jednak ważne, choć byśmy niechętnie się do tego przyznawali. Odwiedzamy je często – prawdę mówiąc – zbyt często. Nigdy nie wiadomo, jak się będziemy czuli po wyjściu z cmentarza: czasem będzie nam lżej, czasem ciężej na duszy. Nie sposób przewidzieć w jakim nastroju będziemy wracać do domu teraźniejszości”.

Jonathan Carroll "Zakochany duch"

Osobiste
Przestrzenie nazw
Warianty
Działania
Nawigacja
Narzędzia
Pomoc
Szablony