Ikar
| LEKSYKON FANTASTYKI | |
| fiction | |
Rodowód
Ikar był synem Dedala i niewolnicy króla Minosa o imieniu Naukrate.
Charakterystyka
Ikar został zamknięty z ojcem w Labiryncie po tym jak król Krety, Minos, oskarżył Dedala o pomoc Tezeuszowi a konkretniej Ariadnie, która pomogła Tezeuszowi. Uwięziony Ikar uciekł wraz z ojcem.
Mitologia zna dwie wersje tej ucieczki. Bardziej znana z nich mówi, że Dedal sporządził dla siebie i syna skrzydła z ptasich piór, zlepione woskiem. Ikar został ostrzeżony przez Dedala by nie zbliżał się zanadto do słońca, bo ich ciepło stopi wosk, ani nie leciał zbyt blisko morza, bo jego wilgotność zaszkodzi skrzydłom. Ikar, upojony lotem, wzniósł się jednak za wysoko, wosk spajający skrzydła stopił się i Ikar runął do morza, które odtąd miało nosić jego imię. Zwano je więc morzem Ikaryjskim.
Według innej z wersji Ikar i Dedal uciekli z Krety na statku bądź statkach. W pierwszym przypadku Ikar miał wypaść z niego i utonąć, bądź nie umiał sterować i przez to utonął. W obu wersjach Ikar ginie w pobliżu Samos, a jego ciało znajduje Herakles wyrzucone na brzeg wyspy. Heros grzebie zwłoki. W drugiej z wersji wyspę tę nazywa heros Ikarią od Ikara właśnie. Sam Dedal miał upamiętnić siebie i syna w dwóch posągach wzniesionych na Wyspach Bursztynowych.
Literatura
- Graves R., Mity greckie, Kraków 2009.
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 1997.
- Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
- Schmidt J., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice 2006.
- Stankiewicz L., Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008.
- Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 1997.
(aut. Izabela Ozga)
