Czerwony Karzeł
| Czerwony Karzeł | |
| |
| Rok powstania | 1991 |
| INDEKS {{{indeks}}} | |
| ISSN 1425-5952 | |
| oficjalna strona | |
Opis
Czerwony Karzeł powstał w 1991 r. jako ucieleśnienie marzeń o półprofesjonalnym, ogólnogiekaefowskim piśmie. Krzysztof Papierkowski skrzyknął pod swe skrzydła sieroty po upadłych klubowych zinach oraz innych zapaleńców. Zespół wystartował z tytułem, jakiego w historii polskiego fandomu jeszcze nie było. Kolorowa, kartonowa okładka (od 3 numeru oprawa książkowa – z grzbiecikiem), komputerowy skład, offsetowy druk oraz lekka formuła pisma i około 100 stron objętości miały zagwarantować sukces.
W ciągu dziesięciu lat istnienia pisma ukazało się 16 numerów fanzinu, a w 1999 r., na Euroconie w Dortmundzie, uznano go za najlepszy fanzin w Europie.
Swoistymi numerami monograficznymi były zbiory recenzji oraz prace licencjackie, magisterskie i doktorskie poświęcone szeroko pojętej fantastyce (Tolkien, Le Guin, horror, Zajdel, fantasy etc.). Ta seria szybko usamodzielniła się jako Anatomia Fantastyki (z radą programową składającą się m.in. z pracowników naukowych Uniwersytetu Gdańskiego).
W rezultacie CK występował w dwóch odmianach: – jako typowy magazyn, zawierający reportaże, opowiadania, recenzje, eseje, komiksy i grafiki. Obok autorów polskich (głównie klubowych) zamieszczane były również tłumaczenia autorów zagranicznych; – jako numery monograficzne, czyli pierwsze pięć wydań serii Anatomia Fantastyki.
Jedynymi wyjątkami były numery 6 (przygotowany i przetłumaczony na angielski przez Sławomira Wojtowicza wybór tekstów z Clapsa i poprzednich numerów CK) oraz 12 (antologia opowiadań SF&F wyróżnionych Nagrodą Literacką im. Janusza A. Zajdla 1990-1995). Nazwę fanzinu wymyślił Marek Michowski – spodobała się, bo była co najmniej trójznaczna: kojarzyła się z polityką, astronomią i fantasy.
Z założenia CK miał składać się z części publicystycznej związanej z fandomem i reszty, która miała się zmieniać z numeru na numer. Jednakże już od początku ukształtowały się pewne stałe działy fanzinu:
1. Od redaktora, czyli wstępniak pisany przez {Krzysztof Papierkowski|Krzysztofa Papierkowskiego]] – od 1. numeru.
2. Cykl KLUBY GKF – od 1. numeru.
3. Kartka do wyrwania – poezja – od 1. numeru.
4. Żółte kartki – mapy światów fantastycznych – redagowane przez Krzysztofa Papierkowskiego – od 1. numeru. Obecnie kontynuowane, od czasu do czasu, w Informatorze GKF.
5. Galery – galeria rysowników związanych z GKF– od 3. numeru.
6. Sodoma i Gomora – kącik stosunków z Czytelnikami – od 2. numeru.
7. Czerwony Karzeł poleca: – redagowany przez Marka Michowskiego, jako propozycja dla wydawców – od 2. numeru.
Od czasu do czasu pojawiały się inne działy, które istniały przez kilka numerów i znikały. Jednym z nich były zbiory recenzji Fanziny polskie, pisane przez Grzegorza Szczepaniaka. Po zawieszeniu wydawania CK, dział ten był przez wiele lat kontynuowany w miesięczniku Informator GKF.
Ponadto, zawsze, na ostatniej stronie (lub na 3. stronie okładki) podawane były aktualne dane o GKF: skład Zarządu i Komisji Rewizyjnej oraz wykaz Klubów Lokalnych i Działów.
Żartobliwym logo CK był śmieszny, zamaskowany karzełek-terrorysta, z pięcioramienną gwiazdą na czapce. Karzełka wymyślił Radosław Kleczyński.
Dotychczas ukazały się:
- Czerwony Karzeł 1
- Czerwony Karzeł 2
- Czerwony Karzeł 3
- Czerwony Karzeł 4
- Czerwony Karzeł 5
- Czerwony Karzeł 6
- Czerwony Karzeł 7
- Czerwony Karzeł 8
- Czerwony Karzeł 9 = Anatomia Fantastyki 1
- Czerwony Karzeł 10 = Anatomia Fantastyki 3
- Czerwony Karzeł 11 = Anatomia Fantastyki 2
- Czerwony Karzeł 12
- Czerwony Karzeł 13 = Anatomia Fantastyki 4
- Czerwony Karzeł 14
- Czerwony Karzeł 15 = Anatomia Fantastyki 5
- Czerwony Karzeł 16
Pod nazwą Czerwony Karzeł wydanie specjalne ukazują się aktualnie informatory różnych imprez organizowanych przez Gdański Klub Fantastyki, głównie Nordconu.
