Bragi

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[−] Bragi (Bibliografia)

  Runy (cykl)

BRAGI — w mitologii germańskiej (skandynawskiej) bóg poezji.

Nazwa

Imię tego boga pochodzi od słowa bragr i wskazuje na Bragiego jako na poetę. Etymologicznie wiąże się nazwę bragr, która dała początek imieniu boga, z rzymskim oraz indyjskim określeniem kapłana czyli słowem flamen oraz bramin.

Rodowód

W niektórych interpretajach uważano Bragiego za ubóstwioną, obrosłą mitem postać pierwszego skalda z IX wieku Bragiego Bodasona, zwanego Starym. W mitologii Bragi należał do boskiej rasy Asów. Był synem Odyna. Jego żoną była bogini Idunn.

Wygląd

Cechą charakterystyczną Bragiego była broda. Na języku boga wyryte były magiczne runy.

Miejsce

Miał przebywać w Walhalli.

Charakterystyka

Jako bóg skaldów sam był boskim poetą, umilającym czas na ucztach. Bragi odznaczał się również mądrością. Miał witać poległych bohaterów, trafiających do Walhalli.

Literatura

• Słupecki L. P., Mitologia skandynawska w epoce Wikingów, Kraków 2003.
• Szrejter A., Mitologia Germańska, Warszawa 1997.
• Ros J., Heroje Północy.
• Piekarczyk S., Mitologia germańska, Warszawa 1979.
• Kempiński A. M., Słownik mitologii ludów indoeuropejskich, Poznań 1993.
• Kempiński A. M., Ilustrowany leksykon mitologii Wikingów, Poznań 2003.
• Sturluson S., Edda Prozaiczna, Sandomierz 2007.
• Edda Poetycka, Wrocław 1986.

(aut. Izabela Ozga)