Anne Liger-Belair
Anne Liger-Belair | |
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia,1945 Ixelles |
Narodowość | Belgia |
Gudule, gdyż tym pseudonimem autorka zwykła się podpisywać, urodziła się 1 sierpnia 1945 w Ixelles, mieście muzeów i bukinistów. Bardzo wcześnie zaczęła interesować się książkami, a odkrycie twórczości Jeana Ray, obudziło w niej zainteresowanie tym, co dziwne i irracjonalne. W wieku 12 lat poznaje takich poetów jak Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire, Emile Verhaeren, Victor Hugo, dzięki którym zaczyna interesować się poezją i pisze ponad kilkaset wierszy.
Po studiach artystycznych w Belgii, spędza 5 lat na Bliskim Wschodzie pracując jako dziennikarka. Do Francji wraca w 1971 i zaczyna współpracę z licznymi czasopismami, z pogranicza rysunku, literatury i dziennikarstwa: Hara-Kiri, Pomme d’api, Fluide glacial, Charlie Hebdo, L'Écho des savanes, Pif. Prowadzi także emisję radiową poświęconą komiksom w Radiu Libertaire.
Jej prawdziwa przygoda z pisarstwem zaczyna się dopiero w latach 80. W 1987 publikuje pierwszą książkę dla dzieci Prince charmant poil aux dents, natomiast jej pierwsza ważna powieść dla dorosłych Le Corridor zostaje wydana w 1991.
Duguël była żoną Paula Karalego (Carali – znany francuski rysownik i scenarzysta komiksów) z którym ma trójkę dzieci. Obecnie udało jej się zrealizować największe marzenie: może żyć z pisania książek, tworząc zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. We Francji jest uznaną pisarką dla dzieci, La Vie à Reculons oraz La Bibliothécaire są nawet lekturami rekomendowanymi przez Ministerstwo Edukacji Narodowej.
Spis treści |
Twórczość
Anne Duguël to pisarka tworząca z myślą zarówno o młodym czytelniku jak i dorosłym. Jej powieści dla dorosłych, zaliczane do gatunku fantastyki, mają liczne grono wiernych fanów.
U Duguël fantastyka pojawia się niepostrzeżenie, czasem jest prawie nieistnijąca. Często jej powieści ocierają się o kryminał, zawierają makabryczny humor przypominający humor Marka Agapita (nieżyjący już pisarz francuski, znany z powieści fantastycznych i kryminałów).
Tematy, które czytelnik odnajdzie w jej książkach są dla niej esencją prawdziwej fantastyki: pisze o dzieciństwie, o lękach i strachu, o szaleństwie i innych dysfunkcjach psychicznych człowieka. Często w swoich powieściach dla dorosłych stara się ukazać inne oblicze dzieciństwa, te mroczniejsze i pozbawione niewinności. Jej historie to opowieści o opętaniu, zazdrości, zauroczeniu, przeniesieniu osobowości czy schizofrenii. Atmosfera fantastyczna, którą się w nich czuje, często rodzi się z niedopowiedzień, niewypowiedzianych myśli, niewytłumaczalnych zdarzeń, wszystko to, co rodzi się ze strachu, który nosi każdy z nas głęboko w sobie i który rozbudzany jest przez niepokojące elementy życia codziennego: koszmary, traumy, luki w pamięci, nieuchronność upływającego czasu, choroba czy w końcu śmierć… Natomiast jej rzeczowy styl, pozbawiony zbędnych zdobień, ale jednocześnie niezwykle dynamiczny, szybko budujący napięcie, tylko podkreśla atmosferę grozy i strachu.
Cała jej twórczość skupia się przede wszystkim na kobiecie i tematyce związanej z kobiecością. Nie tylko bohaterem czy narratorem jej powieści jest zazwyczaj kobieta, ale i poruszane przez nią tematy nawiązują bezpośrednio do kobiet: czytelnik odnajdzie w nich i opowieść o menopauzie i o starzeniu. Autorka nie boi się poruszać także tamtyki gender czy queer. Duguël z niezwykłą precyzyjnością rysuje świat przez pryzmat kobiecego spojrzenia i kobiecych emocji. W świecie fantastyki francuskojęzycznej jest to niezwykle zjawisko niezwykle rzadkie.
Powieści
- Soumise à mon élève (1986) – pod pseudonimem T. Muriel
- Mon éducation amoureuse: les jouissances folles d’une vie dédiée au plaisir (1987) opublikowana anonimowo
- Et Rose elle a vécu (1990)
- Amazonie sur Seine (1991)
- Le Corridor (1991)
- Asylum (1994)
- Gargouille (1995)
- Lavinia (1995)
- La Baby-Sitter (1995,reedycja 2002)
- La Petite Fille aux araignées (1995, reedycja 1997)
- Petite Chanson dans la pénombre (1996), nagroda Prix Ozone za najlepszą francuskojęzyczną powieść fantastyczną 1997
- Entre chien et louve (1998), nagrody: Prix Ozone za najlepsza francuskojęzyczną powieść fantastyczną 1999, Prix Bob-Morane 1999
- Mon âme est une porcherie (1998)
- Dans la bulle de l’ange (1998) wraz z Christian Robin
- Petit théâtre de brouillard (1999)
- La Mort aux yeux de porcelaine (2001)
- Géronima Hopkins attend le Père Noël (2001, reedycja 2002)
- Nous ne méritons pas les chiens (2004)
- La Ménopause des fées 1: Le Crépuscule des dieux… (2005)
- La Ménopause des fées 2 le retour: Crimes et chatouillements (2006)
- Crimes et Chatouillements (2006)
- La Ménopause des fées 3: La Nuit des porcs vivants (2007)
- Le Club des petites filles mortes: zbiór powieści fantastycznych, część 1: Dancing Lolita, Entre chien et louve, Gargouille, La Petite Fille aux araignées, Mon âme est une porcherie, Petite Chanson dans la pénombre, La Baby-Sitter, Repas éternel (2008)
- Les filles mortes se ramassent au scalpel: zbiór powieści fantastycznych, część 2: Poison, L'innocence du papillon, Un amour aveuglant, L'Asile de la mariée, Bloody Mary's baby, Petit théâtre de brouillard, Géronima Hopkins attend le Père Noël, Les transfuges de l'enfer (2009)
- Du moment que ce n'est pas sexuel (2008)
- Paradis perdu (2010)
- Truc (2013)
Powieści dla dzieci i młodzieży, wydane pod pseudonimem Gudule
Ważniejsze powieści :
- Prince charmant poil aux dents (1987)
- Bye, bye Maman (1988)
- Et Rose elle a vécu (1990)
- Agence Torgnole, frappez fort (1991)
- Mémé est amoureuse! (1992)
- Après vous M. de la Fontaine! (1995)
- Ne vous disputez jamais avec un spectre (1997)
- Au secours, je suis invisible, 1997, Ratunku, jestem niewidzialna 1999
- Un bout de chemin ensemble (1997, reedycja 1999, 2002)
- Bonjour Monsieur Frankenstein ! (1997)
- Au Gringo’s bar (1998)
- Destination cauchemar!, 1998), Kierunek: Koszmar 1999
- J’irai dormir au fond du puits (1999), nagrody: Prix de la SGDL 1999, Prix des Incorruptibles 2000
- Un jour, je serai assassinée sous ma douche! (1999)
- L'amour en chaussettes (1999)
- L'école qui n'existait pas, 1999), Nieistniejąca szkoła 1999
- La boutique maléfique, 1999), Co się wydarzyło w sklepie z zabawkami 1999
- T'es une sorcière, maman? (1999, reedycja 2009)
- J'ai 14 ans et je suis détestable (2000)
- Aie peur et tais-toi ! (2000)
- Barbès Blues (2001)
- Regardez-moi! (2001)
- La Bibliothécaire (2001)
- La vie à reculons (2001)
- Kaïra (2002)
- Au secours (2002)
- Gazela nocy (Gazelle de la nuit, 2002), 2008
- L'École qui n'existait pas (2003)
- Impasse du Nord (2003)
- Étrangère au Paradis (2004)
- Soleil rose (2004)
- La Sorcière est dans l'école (2005)
- La Rose et l’Olivier (2005)
- seria powieści Zoé-la-trouille (2005-2008)
- Mélodie des îles (2006)
- Contes et légendes des elfes et des lutins, 2006, Legendy o elfach 2010
- Ne vous disputez jamais avec un spectre (2007)
- Petits contes malicieux (2007)
- L'Immigré (2008)
- L'envers du décor (2009)
- Le chant des Lunes (2008)
- La poupée aux yeux vivants (2008)
- Gare à la poupée Zarbie (2008)
- Aie peur et tais-toi! (2009)
- Dans les griffes du Papagarou ( 2009)
- La fille au chien noir (2010)
Zbiory opowiadań
- Le Chien qui rit (1995) – naroda: Prix du Jury littéraire Gerardmer-Fantastica 1995
- Bunker café (2005)
- Le Chant des lunes (2008)
- Mémoires d'une aveugle (2012)
Opowiadania
- La Maison du peintre (1991)
- In memoriam (1992)
- Le Dernier amant (1993)
- Ô temps suspends ton vol… (1995)
- La Joconde de bronze (1997)
- La Voix d’Hitler (1998)
- La Fauve (2000)
- Cadavre exquis (2000), nagroda Prix Masterton 2001 za najlepsze opowiadanie francuskojęzyczne
- La Mort est un long fleuve tranquille (2000)
- Voix sans issue (2000)
- Comment j’ai découvert que mes parents étaient des ogres (2000)
- Vertige (2001)
- Face à face (2001)
- Mademoiselle Irma (2002)
- Maman (2002)
- Enfer-sur-Meuse (2002)
- Portrait d’un écorché en costume marin (2002)
- La Petite fille qui mordait ses poupées (2003)
- De la mort et autres merveilles (2004)
- Parlez-moi d’amour (2005)
opracowała Agnieszka Loska