Aleksandr Kołpakow

Aleksandr Kołpakow
Data i miejsce urodzenia	15 lutego,1922 Maczecha
Data i miejsce śmierci	1995
Narodowość	Rosja

Aleksandr Kołpakow.

Pisarz radziecki.

Urodził się w 1922 r. we wsi Maczecha. Po ukończeniu szkoły średniej pracował w lokalnej gazecie, walczył w szeregach Armii Czerwonej w trakcie II wojny światowej. W armii – już jako oficer – służył do 1956 r., w tym samym czasie ukończył studia wyższe na wojskowej uczelni technicznej. Specjalność – inżynier chemik. Przez kolejnych piętnaście lat pracował w różnych moskiewskich instytutach naukowo-badawczych. Posiada kilka patentów z technologii chemicznej.

Od 1955 r. prezentował w druku i na antenie radiowej artykuły naukowe, ma na koncie dwie broszury. Działalnością literacką zajął się w 1958 r., publikował w ówczesnej prasie artykuły i recenzje. W latach 70-80 XX wieku ukazywały się również jego tłumaczenia z j. turkmeńskiego (m.in. utwory fantastyki sławiące sukcesy turkmeńskiej kosmonautyki).

Pierwsze opowiadanie – „Один”, inny tytuł: Alfa Eridana – ukazało się drukiem w 1959 r. Pierwsza powieść – „Гриада” (1959) – została przez ówczesne organy partyjno-ideologiczne pomyłkowo uznana jako wzorzec nowej radzieckiej fantastyki. Wkrótce pomyłka została zauważona, a sama powieść – poddana ostrej krytyce jako niesankcjonowana próba wprowadzenia do radzieckiej sf obcego jej ideologicznie gatunku space opera. Z inicjatywy G. Altowa powołano nawet antynagrodę „Griadnyj krokodił” dla najgorszego fantastycznego utworu roku.

W 1964 r. został jednym z sygnatariuszy głośnego listu, piętnującego nasycone nieodpowiednią ideologią książki wydawnictwa „Mołodaja gwardija”, a konkretnie – tomy twórczości Strugackich, Gromowej, Parnowa i innych twórców parających się fantastyką naukową.

Do udanych zaliczyć można utwory Kołpakowa nie dotyczące problematyki kosmicznej. Dla przykładu, powiadanie „Последний лемур” to historia cywilizacji lemurów, istniejącej kiedyś na Ziemi i zniszczonej przez najeźdźców z północy, w których bez trudu można rozpoznać ludzi. W opowiadaniu „Отступившие в океан” z kolei rosyjski naukowcy, badający na jednej z południowych wysp kraby, odkrywają reliktową formę życia.

Utwory Kołpakowa przełożono na angielski, bułgarski, węgierski, mongolski, niemiecki, polski, serbsko-chorwacki, słowacki, francuski, czeski i japoński.

Zaginął bez wieści w 1995 r. w drodze z Aszchabadu do Moskwy.

Bibliografia

Powieści

• Griada, 1959

Mikropowieści

• Alfa Eridana, inny tytuł: Odin, 1959, Alfa Eridana Alfa Eridana, Bunt trzydziestu trylionów
• Cena millisekundy, 1961
• Igła Mesona (pod pseudonimem Len Koszewoj), 1974
• Ugra, 1986

Opowiadania

• Na Czernych ziemliach (pod pseudonimem W. Piercew), 1949
• Gołubaja Cefeida, 1960
• Priszeliec, 1960
• Niejtrinnyj impuls, 1962
• Oko daliokogo mira, 1962
• I wozgoritsia sołnce, 1963
• Morie Mieczty, 1964
• Posliednyj lemur, 1964
• Spontannaja tieliepatija (pod pseudonimem W. Piercew), 1965
• Kontinuum dwa zet, 1966
• Otstupiwszije w okiean; inne tytuły: Samury; Priszelcy iz Gondwany, 1967
• Plienniki kosmosa (pod psudonimem: A. Piercew), 1967
• Jesli eto słuczitsia; inny tytuł: Nietliennyj Łucz, 1968
• Za orbitoj Płutona, 1971
• Tam, za moriem Mraka; inny tytuł: O czem mołczat kamni, 1971
• Formuła pritiażenija, 1971
• Posliedniaja wstriecza, 1975
• Bukiet, 1976
• Wriemia - eto kwanty swieta, 1977
• Wielikaja rieka, 1978
• Etiemenigura, 1980
• Biliet na rasswietie, 1981
• W stranie tumana i dożdia, 1984

Zbiory

• Morie Mieczty, 1964
• Nietliennyj Łucz, 1971

Linki zewnętrzne

• Rosyjska biografia i bibliografia Kołpakowa