Szczwół

LEKSYKON FANTASTYKI

fiction

[×] Szczwół (Bibliografia)

nic nie znaleziono

Cilenšek M., Naše škodljive rastline, 1892.

SZCZWÓŁ — trująca roślina znana także z historii kultury.

Nazwa

Szczwół, a dokładniej szczwół plamisty, to po łacinie conium maculatum.

Charakterystyka

Wraz z lulkiem czarnym, mandragorą i szalejem, szczwół plamisty był jednym ze składników używanym przez rzekome czarownice do produkcji maści czarownic służących do latania, a w rzeczywistości powodujących halucynacje. Według jednej z teorii szczwół, a nie szalej był trucizną zwaną cykutą, podawaną w starożytnej Grecji skazańcom, tą samą którą wypił skazany na śmierć Sokrates, według innej była to mieszanka zawierająca wyciąg z obu roślin. Wyciąg ze szczwołu stosowano także w medycynie ludowej i średniowiecznej jako środek znieczulający. Smarowano nim także ostrza mieczy oraz noży, zgodnie z wierzeniami miały one stać się przez to jeszcze bardziej śmiercionośne, przejmując zabójcze właściwości szczwołu także w sferze symbolicznej. W astrologii wiązano tą roślinę z planetą Saturn.

Szczwół w fantastyce

Pojawia się w serialu Hemlock Grove. Tytułowe hemlock oznacza szczwół.

Literatura

• Mann J., Zbrodnia, magia i medycyna, Toruń 1996.
• Marek Motyka, Jerzy T. Marcinkowski, Dlaczego zażywali środku psychoaktywne? Cz. I. Rola i znaczenie środków psychoaktywnych w kulturze: od Pradziejów do początków XX wieku, [:w] Probl Hig Epidemiol, nr. 95 (2), str. 223 – 233.
• Herbet M., Jagiełło-Wójtowicz E., Znajomość roślin trujących na przestrzeni wieków, [w:] „Farmaceutyczny przegląd naukowy”, nr. 6/2009, str. 47-50.
• Cunningham S., Cunningham’s Encyclopedia of magical herbs, St. Paul, Minn. 2000.
• Nozedar A., Signs and Symbols Sourcebook. An A to Z compendium of over 1000 designs, New York 2010.
• Páez A. M., Historia trucizny, Warszawa 2015.

(aut. Izabela Ozga)